De 'jeugd van tegenwoordig'

‘Ik meen het! Ze zitten voor mijn huis te chillen. Zus, je moet echt komen… Ik durf mijn huis zo niet uit’ zei ik wanhopig. Na haar een kwartier aan de andere kant van de lijn te hebben gehad, vraagt ze hoe oud ze zijn. Toen ik verklapte dat ze misschien een jaar of dertien waren, begon ze te lachen. ‘Jij bent vijf jaar ouder en je hebt een waakhond,’ zei ze. Geïrriteerd hing ik op. Zij had gelijk: Waar ben ik eigenlijk bang voor?

Oké, bovenstaande scène is mij natuurlijk niet overkomen, maar ik moest natuurlijk wel een spannende inleiding hebben. Tegenwoordig lijkt het of de ‘jeugd van tegenwoordig’ steeds jonger wordt. Zo waren ze in ‘mijn tijd’ rond de zestien tot achttien jaar en nu heb ik het idee dat ze rond de twaalf jaar zijn. In de supermarkt waar ik werk, zie ik steeds vaker kinderen met smartphones en Nickelson jassen. Vaak hebben ze ondertussen de muziek lekker hard staan, zodat iedereen mee kan genieten en nadat ze een paar blikken energy drink hebben gekocht, gaan ze voor de supermarkt een sigaretje roken. Want dat is stoer.

Toen ik twaalf was, keek ik naar Pokémon. Ik had een oude telefoon met tien euro beltegoed, zodat ik kon bellen ‘in geval van nood’. Merkkleding had ik niet en make-up jatte ik van mijn zus. Nee, ik zou er totaal niet uitzien zoals twaalfjarigen er nu uitzien! Vind ik dat jammer? Totaal niet. Ik vermaakte me destijds prima. Volgens mij had ik zelfs een boomhut destijds. Lekker in de frisse buitenlucht, want geen van mijn vrienden rookte. Ik vind het alleen maar tof dat ik me geen zorgen maakte om merken. Was de jas warm? Dan was het een goede jas voor mij.

Over het woord ‘jeugd’ gesproken... Twee weken geleden ging ik naar de Albert Heijn om boodschappen te doen. Net nadat ik de man die het mandje aan me gaf vriendelijk had begroet, vertelde hij me dat ik mijn tas achter moest laten. Toen ik verdwaasd vroeg waarom, vertelde hij me dat de ‘jeugd’ dat altijd moest doen. ‘Maar ik ben al achttien jaar’ zei ik verdwaasd. ‘De jeugd, dus’. Geïrriteerd pakte ik de portemonnee uit mijn tas, want ik moest natuurlijk wel betalen, ook al dacht hij dat ik wat zou stelen.

Is jullie wel eens zoiets overkomen? En wat zien jullie onder de ‘jeugd’ van tegenwoordig?

Liefs,

Angel

Geschreven voor: http://www.justsemir.nl/de-jeugd-van-tegenwoordig/