Schaamte

Daar loop je dan als tienjarige, hand in hand met je moeder. Je hoopt en bidt dat niemand jullie zal zien, want de hand van je moeder vasthouden, is alles behalve stoer. Je schaamt je zo erg, dat je eigenlijk alleen maar naar de grond durft te kijken en wanneer je iemand jouw naam hoort roepen, doe je net alsof je het niet hebt gehoord. Nogmaals hoor je jouw naam uit de verte. Dat ben ik niet, hoor. Ik zou nooit mijn moeders hand vasthouden, daar ben ik veel te stoer voor.


Wanneer ik met mijn vrienden in de stad was, bleef ik hopen dat zij niets geks deden. Wat als mensen naar ons uit zouden lachen? Ik heb fantastische vrienden die mij altijd uit mijn comfortzone proberen te trekken. Mijn meeste vrienden zijn extravert, terwijl ik altijd een introvert ben geweest. Eigenlijk best grappig, nu ik er zo over nadenk. Mijn beste vriendin, die ik al ken sinds ik elf jaar was, heeft mij zien opbloeien. Zij gaf mij altijd een extra duwtje en wanneer ik uitlegde dat ik mij snel schaamde, zei ze: ‘Waarom zou jij je moeten schamen? Wees gewoon lekker jezelf,’ en wanneer ik een jongen leuk vond, logde zij in op mijn Hyves-account om een berichtje achter te laten op zijn profiel. Dit deed ik zelf natuurlijk niet, omdat ik me schaamde.

Presenteren? Mooi niet! Iedereen zou naar mij gaan staren en verschrikkelijke dingen denken. Wat als ik iets doms zou doen en iedereen over mij zou roddelen? Niet dat ik zo interessant ben, helemaal niet. Ik schaamde me zo snel en was zó bang om te presenteren, dat ik op een gegeven moment last begon te krijgen van haaruitval en uitslag. Mijn docent verwees me door naar een faalangsttraining, welke ik succesvol heb afgerond. Mocht jij je ook schamen of onzeker zijn van jezelf, dan raad ik je echt aan om zo’n training te volgen. Iedereen zit daar met hetzelfde probleem als jij en ik dacht altijd: ‘Faalangst? Dat heb ik niet! Ik schaam me alleen maar heel snel.’ Ik stress nog steeds net zo erg als vroeger en vooral het feit dat ik een Engelse opleiding doe, werkt niet echt mee. Toch probeer ik er het beste van te maken. Ik heb alle tips onthouden die ik heb gekregen en wanneer ik weer bijna een inzinking heb, denk ik aan alle vriendelijke gezichten die ik heb leren kennen.

Ik heb altijd graag geschreven, maar een blog bijhouden heb ik altijd veel te eng gevonden. Ik schreef wel voor een blog die het een week heeft volgehouden, maar ik heb het altijd veel te eng gevonden om de reacties te lezen. Ik schreef liever verhalen die niemand te lezen zou krijgen. Wanneer zelfs mijn beste vrienden mij vertelden dat zij mijn blog lazen en het leuk vonden, schaamde ik me. Zij lazen mijn blog, wat als ik iets stoms zei? Toch vond ik het zonde en heb ik de stoute schoenen aangetrokken om voor Semir te schrijven. Ik lees en beantwoord de reacties met liefde in de hoop dat iedereen toch weer terugkomt om een kijkje te nemen. Ik stuur zo nu en dan de link door als er weer wat nieuws van mij online staat en ben nieuwsgierig naar hun reacties.

Ik ben ervan overtuigd dat er een link is tussen schaamte en onzekerheid. Ik denk dan ook dat wanneer je zelfverzekerd bent, je ook minder snel schaamt.  Doordat ik nu wat zelfverzekerder ben dan vroeger, schaam ik mij ook minder snel (denk ik).

Schamen jullie je snel?

Liefs,

Angel

Geschreven voor: http://www.justsemir.nl/schaamte/